چند راهكار عملى براى نجات رسانه

امین وکیلی// روز خبرنگار است.روز همه کسانی که اگر علاقه تمام نشدنی آنها به حرفه شان را فاکتور بگیریم دیگر دلیلی برای ماندن در عرصه خبر نمی بینند ودر چشم به هم زدنی ان را رها می کنند. برای خبرنگار روشنی روز وتاریکی شب فرقی ندارد وحاضر است درد نداشتن بیمه، مسکن ومشکلات معیشتی را به جان بخرد ولی بازهم خبرنگار بماند وبه مردم وجامعه خود خدمت کند.

اما نگرانی از امنیت وآینده شغلی همان درد بزرگی  است که  برجان خبرنگار سنگینی می کند، آن هم دراین شرایط و وضعیت بد اقتصادی که باید بلاتکلیف تر ازهمیشه چشم انتظار روزهای در راه مانده بنشیند وببیند چه اتفاقی درانتظار اوست.

در استان کهگیلویه وبویراحمد وضعیت بغرنج تراست.استانی که تنها یک درصد از مساحت سرزمینی کشور را به خود اختصاص داده وکمترین میزان جمعیت را درخود جای داده ونسبت به استانهای هم تراز هم از شاخص شهرنشینی پایین تری برخوردار است ولی در رسانه داری وکمیت رسانه به نوعی رکوردار است.آماری که نه تنها مسئولان را به تامل وا نمی دارد بلکه بستری برای فخر فروشی شان شده وبرای پر وپیمان نشان عملکرد وکارایی خود  براین آمار استناد کرده واز تعداد زیاد رسانه ها می گویند.

ارائه این آمار درشرایطی بوده که این کمیت در ذتعداد کیفیت محتوایی رسانه ها را تحت تاثیر قرار داده ورسانه را به لحاظ کارکردی دچار اشکال اساسی کرده است وباعث شده رسانه ها به سمت محتواها ومطالب بی ارزش وغیر کاربردی که هیچ دردی از مردم دوا نمی کند حرکت کنند.

درهمین زمینه به عنوان عضوی از جامعه رسانه  چند پیشنهاد به استاندار محترم دارم تا بالاخره ودر پشت کلیشه های هرساله روز خبرنگار و وعده های بی سرانجام دراین روز شاهد راهکارهای عملی در حوزه رسانه باشیم تا با تحقق این مهم هم شاهد بهبود کیفیت ومحتوای مطالب رسانه ها باشیم وهم اینکه رونق اقتصاد این حوزه را به چشم ببینیم.

نا گفته پیداست که کهگیلویه وبویراحمد به لحاظ پروژه های عمرانی وکارخانجات صنعتی وفعالیت بخش خصوصی قوی دچار فقر مطلق وشدید است وهمین امر بر تعداد آگهی های مزایده ومناقصه بخش دولتی وآگهی های تبلیغاتی بخش خصوصی تاثیر گذاشته ودر پرتو آن هم  رسانه واقتصاد آن تحت تاثیر قرار گرفته چرا که رسانه  بقایش در گرو همین منابع درآمدیست و وقتی دراین زمینه تامین نشود خبرنگاری که در چنین رسانه ای مشغول است دچار سرخوردگی وتزلزل وتبعات منفی بعدی می شود.

بنابراین برای اولین گام  پیشنهاد من به جناب کلانتری این است که  برای بهبود وضع اقتصادی حوزه رسانه ادارات را ملزم  به محاسبه نرخ آگهی با نرخ مصوب وزارت ارشاد کنند چرا كه ادارات در ظلمى آشكار نسبت به رسانه با تحكم و زيركى هاى خاص هزينه آگهى ها را با كمترين و ناچيز ترين نرخ موجود محاسبه و با فاصله زمانى زياد پرداخت مى كنند . به گونه اى كه از رهگذر اين اگهى هاى دولتى سنگى از پيش پاى رسانه ها برداشته نمى شود و همچنان در پيچ و خم هاى هزينه چاپ و كاغذ و حقوق خبرنگار سرگردان مى مانند.

شفاف سازی بودجه فرهنگی دستگاهها موضوع مهم دیگری که باید به آن اشاره شود.بخشی از بودجه فرهنگی دستگاهها باید روانه رسانه ها شود که متاسفانه چنین اقدامی نیز صورت نمی گیرد وسهم رسانه های استان ازاین میزان اعتبار که مبلغ کمی هم نیست صفراست .در همین راستا از استاندار محترم تقاضا می شود ضمن شفاف سازی در زمینه این بودجه  به ادارات دستور دهند درصدی ازاین بودجه را به رسانه ها اختصاص دهند درصدی که قطعا می تواند وضعیت رسانه ها را دگرگون کند.

باتوجه به اینکه خبرنگاران از طرف هیچ نهاد وارگانی حمایت نمی شوند پیشنهاد دیگرما به استاندار. این است که از ادارات دستور دهند  تا ترتیبی اتخاذ شود که هر اداره ای دو یا سه خبرنگار رابه منظور تامین مایحتاج ضروری  وتسهیل درامرارمعاش تحت پوشش خود قرار دهند وامکانی فراهم گرر تا خبرنگاران عضو تعاونی مصرف ادارات شوند به این ترتیب هم از بسته های حمایتی دستگاهها برخوردارشوند وهم باری از دوش آنها برداشته شود.

البته باید یادآور شد خود مجموعه استانداری کهگیلویه وبویراحمد نیز پیشقراول جریان مقابله با رسانه ها وعدم حمایت آنها بوده واز سالها پیش علم مبارزه با توسعه رسانه رابه دست گرفته وبه جای حمایت درگاههای ارتباط را بر روی رسانه ها بسته وبرای مثال درموضوعی مانند اشتراک نشریات حاضر به پرداخت هزینه نمی شود  وبرای تولید خبر وموارد مشابه  هم هزینه ای پرداخت نمی کند وهمه اینها درشرایطی بوده که دراستانهای دیگر استانداری ها قراردادهایی قابل توجه وچشمگیری با رسانه ها چه مجازی وچه مکتوب امضا می کنند .

وقتی رسانه های استان هیچ گاه کم کاری نکرده وبرای توسعه کهگیلویه وبویراحمد کم نگذاشته اند وهرکدام سهم قابل توجهی در انعکاس کنبودها وکاستی ها وحتی عملکرد دولت داشته ودارند مجموعه دولت در استان هم  باید حامی وقدردان اصحاب رسانه باشد .

باید در پایان اذعان کرد موضوع  مسکن خبرنگاران یکی ازهمان وعده های بی سرانجام وسنگ های بزرگی است که نشانه نزدن است وخود خبرنگاران هم می دانند این خواسته به این زودی ها محقق نمی شود ولی همانگونه که بیان شد مسکن هایی هستند که می توانند کم کم به بهبود اوضاع و وضعیت خبرنگاران کمک کنند.چون اگر قرار است رسانه پویا وفعالی داشته باشیم باید حمایت عملی واجرایی باشد نه اینکه درقالب پیام تبریک وشوهای سال به سال که آن هم برای دیده شدن مدیران ومطرح کردن نام این افراد است دنبال رفع تکلیف در روز خبرنگار باشیم.