سالها باید بگذرد تا اکوسیستمی همچون خاییز مجدد بوجود آید وچشم ما به جمال بی مثال آن روشن شود.
چه عمد وچه غیر عمد بر این همه فقر در زمینه بحران باید گربست،  استانی که سالها ست در آتش بی توجه ای وسهل انگاری سوخته است و کسی بعد از حادثه بفکر نبوده که علاج واقعه قبل از وقوع کند.

تا اتفاقی می افتد در شلوغ بازار رسانه ایی هر کسی سعی دارد در صدر اخبار رسانه ها قرار گیرد واینچنین نشان دهد دلسوزانه در فکر است که گذشته نشان داده چنین نبوده است.

بی دلیل این سخن را نگفته ام،  آیا در این استان تاکنون آتش در خرمن اکوسیستمی غنی وبی نظیر همچون استان ما نیفتاد است آیا اولین بار است آتش در طبیعت بکر و مملو از گیاهان مختلف می افتد پس چرا به محض پایان تراژدی همه فراموش می کنند چه نعمت بی بدیلی را آسان قربانی عدم توجه و آینده نگری کرده اند.

آیا نمی شد از این همه اعتبارات جور واجور که روانه استان می شود قسمتی را صرف تهیه بالگرد آبپاش برای چنین مواقعی کرد.

مدیری در پاسخ این سوال می گفت که ما جایگاه اسکان بالگرد را نداریم.
فرودگاه گچساران و فرودگاه یاسوج به اندازه یکی دو بالگرد جایگاه ندارد که قطعا اینگونه نیست.

نماینده های استان آیا ناتوان از تهیه چنین هزینه ایی برای تهیه بالگرد هستند با وجود فرد صاحب نفوذ در بودجه این مملکت که اگر ده در صد به آن فکر کرده بود بارها می توانست اعتبار تهیه بالگرد را از دل بودجه هزاران میلیاردی بیرون کشد واین استان را بی نیاز از ابزار اطفای حریق نماید.

فرار حیوانات این اکوسیستم بی بدیل واز بین رفتن بیشترین گیاهان همچون آویشن. لیزک،  بن ووو یکباردیگر در این جگر سوخته رشد نخواهد کرد و این منطقه یعنی حفاطت شده دیگر بار رنگ زیبایی قبل خود را نخواهد دید وپرندگان لانه خودرا در جایی که طعمه آتش می شود نخواهند ساخت و هیچ کل وبز ودیگر حیوانات تلاش نخواهند نمود برای سرکشی نیز از بلندی های خاییز عبور کنند.

جگرم سوخت وبر این جگر سوخته کسی دل نسوزاند و بر له له سوخته جگرم آبی نباشید بجز دوستداران طبیعت که با دست خالی به جنگ آتش رفتند اما آنچه نباید بسوزد سوخته است.

قربانعلی موسوی